حجت‌الاسلام والمسلمین رضا نوروزی، رئیس دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه قم، شامگاه ۱۱ اردیبهشت‌ماه طی سخنانی در مسجد الغدیر دانشگاه قم با اشاره به عبارتی از دعای افتتاح، گفت: در فرازی از این دعا آمده است که «خداوندا گاهی حاجتی از تو می‌خواهم که چون تو علم به عاقبت انجام امور داری، حاجت مرا با تأخیر می‌دهی، همین که حاجتم را به تأخیر انداختی من شروع به ابراز گلایه کرده و از روی جهالت، شروع به عتاب می‌کنم، اما بازهم تو (در برابر این عتاب و بی‌ادبی من) هیچ نمی‌گویی.»

وی افزود: در ادامه عبارات بالا عبارت «فلمْ ار موْلاً کریماً اصْبر علی عبْدٍ لئیمٍ منْک علیّ یا ربّ» آمده است، به این معنا که خداوندا کجا می‌توان پیدا کرد مولایی به کرامت تو و بنده‌ای به لئامت و حقارت من! که این‌گونه با صبر و تحمل با من برخورد کنی»؛ در واقع این فراز این‌طور بیان می‌کند که خداوندا با اینکه تأخیر حاجت من از سوی تو به‌ خاطر صلاح کار من بود، اما من طلبکارانه با تو برخورد کردم و باز تو بزرگواری کردی.

رئیس دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه قم با اشاره به عبارت «انّک تدْعونی فاولّی عنْک وتتحبّب الیّ فاتبغّض الیْک» بیان کرد: این عبارت تاکید می‌کند که «خداوندا با این وجود، تو مرا خواندی و به من اعلام کردی که دوستت دارم در حالی که من با بغض با تو برخورد کردم»؛ همچنین در ادامه دعا آمده است که خداوندا من در برابر این محبت تو ابراز داشتم که محبتت را نمی‌پذیرم.

این استاد دانشگاه گفت: اینکه انسان اظهار می‌کند که خداوندا من محبت تو را نپذیرفتم به این معناست که شاید هیچ‌گاه بنده بر زبان خود چنین چیزی را ابراز نکند اما در عمل و رفتار خود چنین چیزی را از خود بروز می‌دهد.

نوروزی اضافه کرد: چنانکه در ادامه دعا می‌خوانیم که خداوندا (کار به جایی رسیده) که من منت می‌گذارم و این تویی که منت مرا می‌کشی و اما همه این‌ها موجب نشد ذره‌ای از لطف و احسانت به من دریغ کنی و تفضلت را از روی جود و احسان به سمت من جاری کردی.

وی با اشاره به اینکه تمامی این فرازهایی که از دعای افتتاح گفته شد در واقع بیان رابطه خداوند با انسان در این دنیا است، گفت: اینکه گفته می‌شود ماه رمضان ماه میهمانی خداوند است، به این معنا که منظور از میهمانی خوردن و آشامیدن نیست بلکه در واقع همین حقایقی است که تمام‌شدنی نیست، چرا که به تعبیر خود خداوند تمامی دنیا را هم اگر خداوند به ما بدهد همه آن مطاع قلیلی بیشتر نیست.

نوروزی بیان کرد: در واقع خداوند در نظر دارد در میهمانی خود چیزهایی فراتر و باارزش‌تر از امور و لذات مادی همچون خوردن، نوشیدن به انسان عطا کند؛ در پایان فرازی از دعای افتتاح که گفته شد، انسان به خداوند عرض می‌کند که «فارحم عبدک الجاهل» به این معنا که خداوندا به بنده جاهل و نادانت رحم کن و تمام این‌ها را به حساب جهالت من بگذار.ی یادآور شد: عبارات فوق این مسئله را بیان می‌کند که خداوند تعاملش با بندگانش همانطور است که در این مناجات ذکر شده است و اگر ما رابطه خداوند با خود را اینگونه ببینیم، دیگر مناجات و عبادات برای ما تکلف آور نخواهد بود بلکه از عبادت و تعامل با خدا لذت برده و با شوق این کار را انجام خواهیم داد، در واقع نفس همراه ما در عبادات خواهد شد نه اینکه آن را مجبور به انجام عبادات کنیم.