وی افزود: پدرم تا کلاس ششم ابتدایی را در استان سنندج که استان ماموریت شوهر عمه ام بود، به اتمام رساند و با توصیه او، پدرم بعد از مدتی به استخدام ژاندارمری درآمد و در سال ۱۳۵۶ با درجه استوار یکم بازنشسته شد، او بعد از بازنشستگی، از محل ماموریت به استان قم مراجعه کرد،چراکه زندگی و خانه اصلی او در قم بود.

این خیّر گفت: ما سه خواهر و چهار برادر هستیم که همه آن ها تحصیلات عالیه دارند، خواهر و برادر ها همگی در قم متولد شدیم و پدرم  در شرکت در نماز جماعت در مسجد و به امامت آیت الله مرعشی نجفی تقید داشت، همچنین او انس و الفت بسیار زیادی با قرآن داشت و  در کمک به افراد نیازمند به ویژه نزدیکان کم بضاعت اصرار داشتند، با اینکه خود فقط یک حقوق بازنشستگی داشت، چندین مورد جهیزیه برای زوج های نیازمند تهیه کرد.

وی ادامه داد: برخی از او میخواستند باتوجه به محدودیت توان مالی، کمتر این کارها را انجام دهد، اما پدرم در پاسخ می گفت، چراغ پیشرو بهتر از چراغی است که بعدها پشت سر انسان روشن شود و هرآنچه که انسان با دست خود برای آخرت بفرستد، بهتر است.

بدری تصریح کرد: از آنجا که هر شخص می تواند در ثلث مال خود دخل و تصرف کند، پدرم در وصیت خود به صورت کتبی، قید کرده است که از ثلث مال خود خانه ای خریداری شود و در اختیار زوج های جوان قرار گیرد، او من را در این مورد خاص وصی خود کرد، این کار در دو سه مرحله انجام شد و خانه ای خریداری شد، مغازه ای هم از همان خانه در اختیار یک خانم سرپرست خانوار قرار گرفت.

وی اظهار کرد: بعدها خانه دو واحدی خریداری شد و در اختیار چند نفر که عمدتا طلاب کم بضاعت بودند قرار گرفت، اما چون مدیریت این کار سخت بود و متقاضیان زیاد بودند.

این خیّر بیان کرد: با همفکری که انجام شد، تصمیم گرفته شد تا در احداث خوابگاه متاهلی در دانشگاه قم اقدام  شود و با فروش آن ساختمان، بخشی از بودجه به این خوابگاه اختصاص یافت، این خوابگاه های متاهلی هم اکنون به اتمام رسیده است و در ۲۹ شهریور ماه به بهره برداری خواهد رسید.