اکثر افرادی که دانشگاه قم را می‌شناسند و بنحوی با این دانشگاه در ارتباط هستند، نام آن را هم‌عرض نام آیت‌الله قاضی می‌آورند. رادمردی از خطه‌ی لرستان که ثلث آخر عمر خود را وقف خدمت به عرصه فرهنگ و آموزش عالی کشور نموده است. ایشان علاوه بر بنیانگذاری و ریاست دانشگاه قم، عناوین و مسئولیتهای بسیاری از جلمه: نماینده امام خمینی(ره) در استان لرستان، معاون شورای عالی قضایی کشور، معاون شورای مدیریت حوزه علمیه قم، دبیر و عضو هیئت عفو امام و رئیس هیئت مدیره مرکز خدمات حوزه علمیه قم و ... داشته است. بطورکلی دوران زندگی پربار آیت الله قاضی را در سه دوره می‌توان خلاصه نمود:

بخش اول : تولد تا جوانی، دوران رشد و بالندگی علمی

حضرت آیت‌الله حاج شیخ مهدی قاضی در پنجمین روز از ماه بهمن سال 1306 شمسی، در زمستانی سرد، در کانون گرم خانواده‌ای مذهبی، در خرم آباد چشم به جهان گشود٬ کودکی و نوجوانی را در ولایت خویش و درکنار خانواده سپری نمود.

علاقه‌ وافر ایشان به دروس حوزوی و کسب علوم اسلامی باعث شد وارد حوزه علمیه خرم‌آباد شود. پس از سپری نمودن دورس مقدماتی به قم عزیمت نمود و در حوزه علمیه قم تحصیلاتش را ادامه داد و در مدت 12 سال در خارج فقه و اصول به تحصیل معارف اهل بیت(ع) پرداخت. در این مدت از محضر اساتیدی همچون آیت‌الله‌العظمی بروجردی(ره)، امام خمینی(ره)، محقق داماد و آیت‌الله مشکینی استفاده نمود.

در همان سالها با معرفی والدین بزرگوارش با دختری از خاندان محترم سادات خرم‌آباد، ازدواج نمود که حاصل این ازدواج سه پسر و دو دختر است.

حاج آقا مهدی قاضی بعد از درگذشت آیت‌الله العظمی حاج آقا روح‌الله کمالوند مؤسس حوزه علمیه خرم‌آباد در سال 1343، به درخواست طلبه‌های حوزه علمیه خرم‌آباد و با کسب اجازه از امام خمینی(ره)، مدیریت حوزه آن شهر را به عهده گرفت.

ایشان علاوه بر اهتمام ستودنی در تحصیل علوم اسلامی و ادامه مسیر طلبگی و درس و بحث، از امور اجرایی و عام المنفعه غافل نمی‌ماند و بر اساس توانایی‌ها و علاقه‌اش از همان دوران جوانی به سراغ کار اجرایی می رود.

بخش دوم : ورود به عرصه فعالیتهای اجتماعی و سیاسی 

مشکلات معیشتی مردم و عدم رسیدگی و بی‌توجهی رژیم به وضع زندگی آنان موجب می‌شود، ایشان وارد صحنه فعالیتهای اجتماعی شود و در راستای آبادانی زادگاهش خرم‌آباد اقدامات مؤثری انجام دهد. به‌گونه‌ای که در 29 سالگی به همراه برادرش با خریداری یک دستگاه ژنراتور و با احداث تأسیسات توزیع برق، تا مدت 12 سال برق شهر خرم‌آباد را تأمین می‌نماید؛ در آن زمان رژیم در زمینه توزیع برق خدماتی نداشت و برق مصرفی شهر توسط بخش خصوصی تأمین می‌شد. پس از آنکه توزیع برق دولتی می‌شود ایشان تأسیسات برق را به دولت می‌فروشند.

حضرت آیت‌الله قاضی همزمان با مدیریت حوزه و تأمین برق شهر، در زمینی به مساحت یکصد هکتار در جوار شهر شروع به ساخت یک شهرک مسکونی می‌کند و واحدهای مسکونی احداثی را به صورت اقساطی به افراد نیازمند واگذار می‌نماید. کارخانه‌ای هم بمنظور ایجاد اشتغال برای جوانان شهر به راه می‌اندازد. به علاوه بمنظور آموزش و پرورش جوانان در محیطی مذهبی، دبیرستانی بزرگ در زمینی به مساحت 10،000 متر مربع تأسیس می‌کند، که آن هم از جمله ساخت و سازها و خدمات ارزنده ایشان است. همچنین اقدام به راه‌اندازی روزنامه لرستان می‌کند که توسط رژیم توقیف می شود و بعد ندای لرستان را به تحریر در می‌آورد. ایشان را مجبور می‌کنند که در تمجید شاه مطلب بنویسد ولی آقای قاضی نمی‌پذیرد، که پس از مدتی ندای لرستان هم توقیف می‌شود.

این تنها مخالفت علنی آقای قاضی با رژیم طاغوت نبوده است. بارها از طرف رژیم فشار می‌آورند که باید عکس شاه در کلاسهای دبیرستان نصب شود، اما ایشان نمی‌پذیرید، که این مخالفت منجر به تعطیلی دبیرستان می‌شود. آن زمان مصادف بود با دوران تبعید امام خمینی (ره) در نجف اشرف که آقای قاضی برای کسب اجازه و مشورت با امام خمینی به نجف مشرف می‌شود؛

امام در مورد نصب عکس شاه در دبیرستان می‌فرماید: عکس را نگذارید؛

ایشان اظهار می‌دارند: دبیرستان را تعطیل می‌کنند؛

امام می‌فرماید: عیبی ندارد؛

ایشان هم طبق دستور امام رفتار می‌کند. در مجموع آقای قاضی قبل از انقلاب سه بار برای دیدن امام خمینی‌(ره) به نجف می‌رود و با رهنمودهای امام، اقدامات انقلابی را در زادگاهش سامان می‌دهد.

بخش سوم : هجرت به قم و خدمت در عرصه‌های مختلف

پس از پیروزی انقلاب نماینده امام در استان لرستان می‌شود. مدتی بعد جهت عزیمت مجدد به قم از امام اجازه می‌گیرد. امام با هجرت ایشان به قم موافقت می‌نماید و ایشان پس از حدود نیم قرن، زادگاهش را برای همیشه ترک می‌کند و در قم ساکن می‌شود.

پس از مدتی با حکم شهید دکتر بهشتی در قوه قضائیه بعنوان معاون اداری مالی شورای عالی قضایی مشغول به کار می‌شود؛ این زمانی است که ایدة تأسیس مدرسه عالی تربیتی قضایی طلاب با هدف تربیت نیروهای متخصص و متعهد برای کار در آموزش و پرورش و دستگاه قضایی، در شوراری انقلاب اسلامی شکل می‌گیرد و با تصویب شورای انقلاب در تاریخ 17/11/58 ، مدرسه عالی قضایی طلاب زیر نظر جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و بعنوان یکی از اولین مؤسسات آموزش عالی کشور پس از انقلاب، تأسیس می‌گردد.

آقای قاضی همزمان با کار در قوه قضائیه ریاست مدرسه عالی را به عهده می‌گیرد و با جدیت تمام در قم و تهران به ‌همراه دوستان و همفکران خود، به اداره امور انقلاب کمک می‌کند. البته در این مدت بواسطه رفت و آمد دائمی و کار همزمان در قم و تهران، متحمل مشقت زیادی می‌شود اما همچنان با انگیزه قوی به فعالیتهای خود ادامه می‌دهد. پس از حدود 4 سال خدمت در قوه قضائیه، با حکم امام خمینی(ره) به ریاست « هیئت 5 نفره عفو حضرت امام » منصوب می‌شود و آن هیئت را در قم سازماندهی می‌کند. همچنین مدرسه عالی قضایی و تربیتی طلاب را توسعه می‌دهد. مدتی بعد با اصرار بعضی از دوستان حوزوی و با حکم حضرت امام به ریاست شورای مدیریت حوزه علمیه قم منصوب می‌شود و تشکیلات اداری حوزه را سازماندهی می‌کند و اقدامات مؤثری برای انسجام حوزه علمیه انجام می‌دهد.

به دنبال شکل‌گیری و ساماندهی حوزه از یک طرف و توسعة مدرسه عالی قضایی از طرف دیگر، ایشان پس از حدود 8 سال کار همزمان در حوزه و مدرسه عالی قضایی، کار مدیریتی در حوزه را واگذار نموده و فعالیت تمام وقت و مستمر خود را در مدرسه عالی قضایی متمرکز می‌کند.

در آن سالها، احداث و تجهیز مجموعه ساختمان‌های آموزشی، کمک آموزشی، رفاهی و اداری مدرسه عالی قضایی، یکی از دغدغه‌های اصلی ایشان بوده است. همه کسانی که به نحوی با آیت‌الله قاضی آشنایی دارند همت والای ایشان را در کارهای عمرانی می‌ستایند. هنگامی که ایشان زمین فعلی دانشگاه را تحویل می‌گیرد با 5 میلیون تومان فعالیتهای عمرانی را در محوطه‌ای به مساحت 24 هکتار، شروع می‌کند. البته این محوطه در حال حاضر به 140 هکتار افزایش یافته که حدود 30 هکتار از این محوطه (شامل فضاهای آموزشی، کمک آموزشی، پژوهشی، فرهنگی، رفاهی، اداری، پشتیبانی، راههای ارتباطی و فضاهای سبز) به بهره برداری رسیده و یا در دست احداث است.رفته رفته با افزایش حجم دانشجویان، اساتید و کارمندان مدرسه عالی قضایی و تنوع رشته‌های آموزشی، پیگیری برای تبدیل وضع مدرسه عالی قضایی به یک دانشگاه دولتی آغاز شد و در نهایت در تاریخ 31/3/1376 با تصویب شورای گسترش آموزش عالی مدرسه عالی تربیتی و قضایی طلاب به «دانشگاه قم» تغییر وضعیت داد و از آن به بعد زیر نظر وزارت علوم و با مشارکت جامعه مدرسین حوزه علمیه قم وبا مدیریت آیت‌الله قاضی به فعالیت خود ادامه داد. پشت سر گذاردن بیش از هشت دهه از عمر پربرکت حضرت آیت‌الله قاضی و بالا رفتن سن، تأثیری در انگیزه‌ ایشان برای خدمت به انقلاب اسلامی و آموزش عالی کشور نداشت و پس از گذشت قریب به 29 سال مدیریت این مجموعه، تا آخرین لحظه عمر گرانقدرش، هدایت و رهبری دانشگاهی را بعهده داشت که هم‌اکنون دارای بیش از 6هزار دانشجو، 180 عضو هیئت علمی، 200 نفر هیئت علمی پاره وقت و حق التدریس و بیش از 500 نفر نیروی انسانی رسمی، قراردادی و شرکتی است و از اولین و بزرگترین دانشگاههای استان محسوب می‌شود.

سرانجام حضرت آیت‌الله مهدی قاضی، پس از تحمل چند سال رنج بیماری ریوی و کلیوی صبح روز دوشنبه در بیمارستان ایرانمهر تهران دار فانی را وداع گفت.

                                                                                  روحش شاد و یادش گرامی‌باد​