در این نشست حجت الاسلام و المسلمین دکتر علیرضا ابراهیمی عضو هیات علمی گروه فقه و مبانی حقوق، حجت السلام والمسلمین دکتر غلامحسین اعرابی عضو هیئت علمی گروه علوم قرآن و حدیث، دکتر محمدجواد نجفی عضو هیئت علمی گروه علوم قرآن و حدیث و دکتر سید احمد فاضلی عضو هیئت علمی گروه اخلاق و معاون پژوهشی دانشکده الهیات به ارائه مطلب پرداختند.

در ابتدا حجت الاسلام و المسلمین دکتر‌علیرضا ابراهیمی مبحث خود را  با عنوان قرآن و مبانی حقوق بین الملل ارائه کرد که خلاصه آن را در زیر می خوانیم؛

در این دیدگاه نظریه مورد پذیرش این است که قواعد، اصول، مبانی و مسائل گوناگونی حدود 570 موضوع حقوقی در قرآن کریم وجود دارد که از میان این موضوعات حدود 490 نکته راجع به حقوق بین الملل و حقوق بشراست.

موضوعاتی مانند: حقوق جنگ، حقوق بشر دوستانه، حقوق بین الملل خصوصی، تعارض قوانین، حقوق جزای بین الملل و ... در قرآن. از میان 80 موضوع باقیمانده به سه شاخه حقوق خصوصی، حقوق جزا و‌جرم شناسی و حقوق عمومی پرداخته شده است.

به نظر می‌رسد برای پوشش دادن همه موضوعات حقوق بشری و حقوق بین الملل قرآن کریم لازم است پژوهشگران و محققین حقوقی و فقهی در زمینه موضوعات یاد شده مطالعه تطبیقی داشته باشند.

کتاب قرآن و حقوق بین الملل در انتشارات دانشگاه قم نوشته دکتر علیرضا ابراهیمی متخصص حقوق بین الملل و عضو هیئت علمی گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی در مرجله داوری است. این کتاب در زمینه رابطه قرآن و علوم انسانی به صورت عام و قرآن حقوق بین الملل به صورت خاص برای سمینار و همایش بین المللی قابل ارائه و انتشار است.

در قرآن کریم و سنت هیچ دانشی به معنای مصطلح وجود ندارد، حتی واژه‌های فقه یا خلق و اخلاق و سایر عناوین در قرآن به معنای دانش های مصطلح به کار نرفته است؛ اما در قرآن کریم از جهت معارف، اصول، اهداف، راهکار‌ها و ایجاد انگیزه در همه زمینه‌ها و از جمله علوم و دانش‌ها، گنجوری غنی و فناناپذیر است.

نوع نگاه قرآن به طبیعت و جهان ‌هستی نقش فزاینده‌ای در کاوش‌های علمی و تولید علم توسط مسلمانان و اخذ‌علوم از دیگر تمدن‌ها داشته است. و می‌توان گفت: قرآن کریم و روایات از غنا و ظرفیتی برخوردارند که اگر به درستی مورد توجه و تحقیق قرار گیرند، می‌توانند سر‎منشا بسیاری از دانش‌ها و تحول بسیاری از علوم شوند.

مسئله مرجعیت علمی قرآن به‌حق یک مسئله ضروری است که باید از نظر ماهیت، اهداف و راهکارهای رسیدن به آن، در وهله اول مد نظر دانشمندان و متفکران دینی قرار گیرد و بر اساس آن تولید علم صحیح آغاز شود. به نظر می‌رسد بدون توجه دقیق به گذشته علمی و دستیابی به نحوه عملکرد متفکران سلف در تاسیس و تدوین علوم و بدون توجه به چگونگی تولید دانش‌های جدید نتوان به این مهم دست یافت. و توانمندسازی مراکز علمی و ایجاد تحول در همه ابعاد آموزشی منطبق با راهکار‌های جدید است تا در سایه آن بتوان به تولید علم سرعت بخشید و این خمودگی و ایستایی را تبدیل به بالندگی و حرکت پرشتاب کرد.